Broeder Isidoor

Pater Karel trok weg uit Munstergeleen om in te treden bij de Passionisten. Ze hadden net hun eerste klooster gesticht buiten Italië in Ere (nu een buitenwijk van Doornik).

De zalige broeder Isidoor

Op 6 oktober gedenken onze Belgische medebroeders de zalige broeder Isidoor. Hij werd geboren op 18 april 1881 in Vrasene in Vlaanderen. Zijn ouders waren hardwerkende, vrome boeren. Op de schoot van zijn moeder leert de kleine Isidoor een kruisteken te maken en zijn handjes samen te vouwen.

Doorke

Doorke, zo noemde men hem in het dorp. Hij was een voorbeeld voor de andere kinderen, zowel in de kerk als op school. Na zijn twaalfde jaar begon voor Doorke de zware boerenarbeid, maar genoot van het vee en de velden. Hij was een van de eersten om zich te laten inschrijven voor de avondleergangen over land- en tuinbouw. Vaak ging hij ook op bedevaart naar O.-L.Vrouw van Gaverland.

Naar de Passionisten

Zijn keuze voor de passionisten was het gevolg van een advies aan hem door P. Broeckaert, redemptorist. Op 15 april 1907 ging Isidorus naar de Passionisten in het klooster van Ere bij Doornik in Vlaanderen. Hij legde zijn professie af op 13 september 1908. Op 4 december 1910 werd hij overgeplaatst naar het Sint-Jozefklooster in Wezembeek-Oppem bij Brussel, en vervolgens op 11 augustus 1912 naar het Sint-Antoniusklooster in Kortrijk, waar hij tot aan zijn dood bleef.

Weg naar heiligheid

Zijn weg naar heiligheid ontwikkelde zich in de vervulling van de diensten die hem als tuinman, kok en poortwachter waren toevertrouwd. Hij zag in alles Gods wil, ook als iets moeilijk voor hem was. Na vier jaar religieus leven werd hij getroffen door een zwaar verdriet: zijn rechteroog was aangetast door kanker en moest worden verwijderd. Hij kreeg te horen dat hij waarschijnlijk maar vijf tot zes jaar zou leven. Broeder Isidoor nam dit kalm en met grote sereniteit op. Vijf jaar later werd hij getroffen door kanker in zijn darmen. Tien dagen lang leed hij onuitsprekelijke pijn, maar verdroeg die met heldhaftig geduld en berusting. Op 6 oktober 1916 riep de Heer hem op 35-jarige leeftijd tot Zich. Zijn begrafenis werd bijgewoond door een opvallend groot aantal gelovigen.

Kort na zijn dood begonnen mensen uit het Kortrijk en omgeving zijn graf te bezoeken op het stadskerk-hof. Vooral na de Tweede Wereldoorlog nam de spontane volksverering toe. Op 8 juni 1952 werd zijn stoffelijk overschot, onder massale belangstelling van duizenden mensen uit heel het Vlaamse land, van het stadskerkhof overgebracht naar de nieuw gebouwde grafkapel in de passionistenkerk te Kortrijk.

Pater Martin de Korte cp