Sterrenkinderen

Kinderwens

Tijdens mijn vakantie ontdekte ik in Elburg een bijzondere expositie met als titel ‘Zandverhalen’ en die titel maakte me nieuwsgierig. In een expositieruimte van 5000 m2 waren zandsculpturen gemaakt in combinatie met bouwmaterialen, levende bomen, oude botters etc.

Bij één van die sculpturen werd ik herinnerd aan het intentieboek in de kapel van Pater Karel. Regelmatig blader ik deze door en kom dan gebeden tegen waarbij de hulp wordt ingeroepen van Pater Karel om te helpen bij de vervulling van een kinderwens. Deze herinnering kwam naar boven door de afbeelding van Abraham en Sara met hun zoon Isaak.

Wanneer je een zo gelukkig tafereel ziet vergeet je even alle ellende om je heen. Maar helaas wordt de kinderwens niet altijd vervuld of zelfs soms wreed verstoord.

Groot verdriet

In de vorige PKI kon u lezen hoe twee mensen hun verdriet kwamen neerleggen bij Pater Karel. Door hem werden getroost en uiteindelijk hun kinderwens vervuld zagen. Maar helaas is dat niet voor iedereen weggelegd.

In mijn pastoraat heb ik vele malen mensen ontmoet met het grote verdriet van een miskraam, een doodgeboren kindje of dat het kindje in het eerste levensjaar stierf. Dat zijn pijnlijke en moeilijke momenten, vooral voor de ouders die uitkeken naar een kind en zijn of haar toekomst. En wat het verdriet nog groter maakte was dat een doodgeboren kind voor de wet niet bestond. Gelukkig is dat nu aangepast en hebben vele ouders hun kindje laten inschrijven bij de burgerlijk stand.

Term voorbij gestreefd

Maar ook de kerk speelde bij doodgeboren of te vroeg gestorven kinderen geen al te troostende rol, want het doodgeboren kindje werd letterlijk en figuurlijk achter of onder de heg begraven en als ouders wist je dan niet waar. En wanneer het kind voor zijn heilig doopsel stierf, mocht het niet in gewijde aarde worden begraven. Want zo werd gezegd dat het kindje niet in de hemel zou komen, maar in het voorgeborchte. Deze term werd door paus Gregorius I in 593 ingevoerd met als Latijnse benaming ‘Limbus’. In de middeleeuwen kwam pas de naam ‘voorgeborchte’ in zwang en dit was een verbastering van aan de voet van de burcht.

In opdracht van paus Johannes Paulus II onderzocht de internationale theologische commissie onder leiding van kardinaal Josef Ratzinger of deze term nog wel van deze tijd was. In 1984 verklaarde kardinaal Ratzinger al dat hij een persoonlijke voorstander was van de afschaffing van de ‘hypothese’ over het voorgeborchte.

De commissie kwam in 2007 met zijn rapport, getiteld: ‘De hoop op redding voor zuigelingen die zonder doopsel sterven.’ Ze kwamen tot de conclusie dat ‘het buitensluiten van onschuldige kinderen uit het paradijs in tegenspraak is met de bijzondere liefde die Christus voor de kleinsten koestert’.

Paus Benedictus XVI bezegelde dit document met zijn pauselijke zegel en daarmee verklaarde hij het voorgeborchte voorbij gestreefd.

Beeld Sterrenkinderen

Het pastorale team van de kapel had allang het idee om een beeld te laten ontwerpen voor deze sterrenkinderen, zoals ze ook wel genoemd worden en gaf de beeldencommissie opdracht om een kunstenaar te zoeken die dit beeld wilde vervaardigen. De commissie ging op bezoek bij frater Leo Disch (Benedictijn) in het klooster Mamelis. In overleg met pater Jozef en pater Martin maakte hij een mooi ontwerp, dat voor verdere uitwerking werd goedgekeurd door het bestuur van het bedevaartsoord.

We hopen met dit beeld een plek te bieden voor mensen die stil willen staan bij het kind dat zij verloren hebben. Het resultaat wordt onthuld op zondag 17 september 2023 om 15:00 uur.

Pater Martin de Korte cp