Blijf altijd jezelf

In de maanden dat er geen bijzondere activiteiten zijn in de Pater Karel Kapel is het soms lang zoeken naar een onderwerp waarover geschreven kan worden.

De kikker en de os

Ik wil er toch naar streven dat het hoofdartikel iets te bieden heeft. Soms ben ik jaloers op columnisten die elke week in de krant hun kijk geven op een of andere actualiteit. Waar halen zij die inspi­ratie vandaan?

En al zo mijmerend dacht ik: het lijkt wel in onze aard te zitten dat we onszelf voortdurend vergelijken met anderen en dat bracht mij bij het verhaal van de kikker die even groot als een os wilde zijn, van Jean de la Fontaine.

“Op een mooie zonnige dag stond er een os in de wei. Hij stond bij de beek een beetje te dromen, tot dat zijn oog plotseling op een kikker viel. De os werd zichtbaar jaloers omdat de kikker niet groter was dan een ei. Maar toen riep de kikvors heel kwaad: “Kijk! Kijk! Ik wordt net zo groot als jij.” De os zwaaide eens met zijn staart en keek vol ver­bazing naar dat gekwaak. Hij zag hoe de kikker zich uitrekte en zich zelf begon op te blazen. Hij blies en hij blies, totdat hij even stopte om adem te halen. En vroeg is dit geen goed begin? Ben ik al niet reuze aangekomen? Hierop zei de os: “Boe” en bleef voor zich uit staan dromen.

Hierover wond de kikker zich op en begon vol nieuwe moed verder te blazen en voelde alles spannen. “Is het nu nog niet goed?” En opnieuw zei de koe bedroefd; “Boe! Het lijkt er niet op. Niet groter dan een pad, maar met een dikke kop.”
Nu werd de kikker woest, hij duwde, blies en balde zijn spieren plots zo hard, dat hij uit elkaar knalde.

Vergelijken met anderen

De wereld barst van waan en nijd om wie de snelste auto rijdt, het grootste huis, de verste reis. Ach is dat allemaal wel wijs?

Door je met anderen te vergelijken, kan het soms zijn dat je het gevoel hebt, dat je glas half leeg is in plaats van half gevuld en wanneer mij dat overkomt dan voel ik mij somber.

Maak er wat van

Het begint er uiteindelijk mee wie je uitkiest om je zelf mee te vergelij­ken. Daarvoor zal je in eerste instan­tie geen zwerver kiezen, die je op straat ziet zitten. Of een vluchteling die alles heeft moeten achterlaten. Nee, wij mensen kijken gegaran­deerd naar iemand die er in onze ogen mooier uit ziet. Waarvan we denken dat hij of zij slimmer is, crea­tiever en meer heeft bereikt in het leven dan wij.

Waarschijnlijk zoek je ook geen vergelijking met een persoon die rouwt om een overleden geliefde, of die in het verborgene lijdt aan een eetstoornis, of iemand die in de rats zit over een naderende wortelbehan­deling of operatie. Het komt er eigenlijk op neer dat met wie of wat je jezelf wilt vergelijken, dat je altijd bezig bent met vergelijken van appels en peren. Uiteindelijk is ieder mens uniek. Maak er dus wat van.

Bescheidenheid

Een ding is bijna zeker. De bezoe­kers van de Pater Karel Kapel komen hier niet om zich te vergelijken met de andere bezoekers. Ook niet met Pater Karel. Nee ze komen hier om hun lasten die op de schouders drukt achter zich te laten. Om kracht te putten uit het gebed. Om zich te warmen aan de vele kaarsen die hier branden, zodat ze er achter mogen komen dat hun glas halfvol is, om te ervaren dat Pater Karel zich in blijft zetten voor de mens die zijn hulp komt vragen, maar ook er is voor de mens die zijn dankbaarheid komt uiten voor een verkregen gunst.

Bij Pater Karel mogen we onszelf zijn. We hoeven ons niet groter voor te doen dan we zijn. Dat deed hij ook niet, want bescheidenheid was één van zijn karaktertrekken.

Bescheiden zijn is een goede deugd, maar niet altijd gemakkelijk, want ongemerkt praat ieder mens liever over zijn successen, dan over de dingen die niet zo lopen zoals hij of zij verwacht had. Bescheidenheid geeft ook ruimte. Ruimte voor de ander, je medemens. Er is ruimte omdat jezelf niet zo op de voorgrond hoeft te staan. Belangrijk is dat je probeert om jezelf te blijven, zonder beter of meer te willen zijn dan je medemens.

De Chinese filosoof Confusius zei het in de 5de eeuw voor Christus al als volgt: ‘Standvastigheid, volhar­ding, eenvoud en bescheidenheid, zijn niet ver van de deugd.

Pater Martin de Korte cp

Museumcommissie

In het kader van de Heiligdoms­vaart in Maastricht (2018) kregen 10 jonge designers uit de euregio de opdracht om een 18de-eeuwse koorkap te bestuderen en aan de hand hiervan een eigentijds ont­werp te maken.

De museumcommissie wil rondom één van deze ontwerpen een ten­toonstelling samenstellen waarin Maria een centrale rol speelt.

Pater Karel was een grote vereerder van Maria en heeft zelfs een gebed voor haar geschreven.

Voor de Passionisten is de Moeder van Smarten, maar ook Maria van de Hoop belangrijk in hun spiritualiteit. Vandaar dat het goed is om in de meimaand van dit jaar hier extra aandacht aan te besteden.

Vooral ook omdat we sinds 2015 begonnen zijn met de aanleg van de beeldentuin rond de Mariagrot. In deze tuin zullen net als de zeven smarten van Maria, uiteindelijk zeven kunstwerken worden gerealiseerd rond om het verborgen leed binnen ons leven en maatschappij.