Dankbaarheid voor de schepping
PKI juni 2018
Tijdens de biddag willen we, samen met u, stilstaan rond het thema: dankbaarheid voor de schepping.
Terwijl ik op dit moment hierover nadenkt, komt het besef naar boven dat we als mensheid ver zijn komen af te staan van de natuur. Maar juist als je je in de stilte van de natuur bevindt, is het heel goed mogelijk om God te ontmoeten. Dit vertel ik ook aan de kinderen die zich voorbereiden op het Heilig Vormsel. Ze kijken je dan soms vragend aan. Ja, we zijn de fijngevoeligheid voor de natuur langzaam maar zeker kwijt geraakt.
Wat dat betreft zouden we eens terug in het verleden moeten kijken, bij-voorbeeld naar de Indianen in Amerika. De Sioux-indianen hebben het volgende morgengebed:
De morgenschemering hult zich in haar gewaad van licht. Zij wil eer bewijzen aan de schepper van de mensen.
De hoge hemel legt zijn wolkendeken af en buigt zich neer voor de schepper van de mensen.
De zon, de koningin van de sterren, krijgt een stralenkrans van gouden haar.
De wind die over de aarde gaat, streelt onderweg de toppen van de bomen: we horen hem fluisteren in de takken.
In de bomen zingen de vogels en zij zingen hun lied voor de Heer van de aarde.
De bloemen vertonen hun kleuren, verspreiden hun geur; ze zijn heerlijk om te zien.
Zo roemt ook mijn hart U, mijn Vader, in iedere morgenschemering opnieuw: U, mijn schepper.
Ik vraag me af, of u deze woorden, ook zo kunt ervaren. Want tijdens de ontdekking van Amerika werden de indianen als wilden gezien. Wie van ons staat zo ’s morgens stil bij de wind. Of wie zie de gouden haren van de zon glinsteren? We hebben dan ook heel vaak ons geloof versmald op de mens en zijn God. Maar op zo’n moment missen we de wereld en haar geheimen, haar waardigheid in onmiddellijke verbondenheid met God.
Wanneer we ons steeds meer gaan beseffen dat we de wereld, de natuur en de schepping verwoesten en uitbuiten, dan kunnen we net als in dit morgengebed, ons openstellen voor wat God ons gegeven heeft vanaf het begin van de schepping en kunnen we naar Hem ook onze dankbaarheid uitspreken.
Velen komen in de kapel om een gebed uit te spreken. Soms uit nood, maar ook regelmatig uit verwondering, omdat hun eerdere gebed is verhoord. Misschien beseffen ze dat op zo’n een moment niet, omdat verwondering in onze maatschappij plaats heeft moeten maken voor kennis. Pater Karel leefde juist ook vanuit de verwondering, want door te zwijgen, door een luisterend oor aan te bieden, is het mogelijk om tot verwondering te komen.
Laten wij vanuit de stilte, die je zo goed in de natuur kan en mag ervaren dichter komen bij God en opnieuw ervaren dat we met onze zintuigen mogen ervaren dat God aanwezig is in de natuur en in de mensen die wij ontmoeten op onze levensweg.
Mogen we zo dan ook tijdens de biddag, maar ook de dagen erna, elke dag onze dankbaarheid uitspreken voor de natuur en ons blijven inzetten voor een wereld die duurzaam is, ook voor hen die na ons komen.
Vooraankondiging
Achter de schermen wordt er hard gewerkt aan een nieuwe tentoonstelling (opening 27 juli 2018) en een nieuw kunstwerk voor in de beeldentuin (onthulling 25 augustus 2018). Zowel de expositie als het kunstwerk staat in het teken van de vluchteling. Houd onze website in de gaten.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!