Thuis

Waar ben je thuis?

We zitten midden in de vakantietijd en ook de redactie gaat er even een paar weken tussenuit. Heerlijk even andere dingen doen en nieuwe streken of plaatsen verkennen. Proberen elders even een thuis te vinden. Maar waar ben je eigenlijk thuis? In het huis waar je woont? Bij je familie? Binnen de kloostergemeenschap?

Leeg gevoel

Thuis zijn ervaart ieder op een andere manier. Wanneer ik bijvoorbeeld van Munstergeleen naar ons klooster in Haastrecht ga, zeg ik altijd dat ik naar huis ga. En zo voelt het ook, even lekker thuis komen. Samen de belevenissen van de afgelopen week delen.

Het is fijn om iets is te kunnen delen, want het leven is soms zo ingewikkeld als dat maar kan. Het zit even niet mee, je vindt niet wat je zoekt, je weet niet wat je zoekt. Ja het leven is raar, vaag. Het lijkt er af en toe wel op of er iets mist. Ook al vind je toch zoveel mooie dingen in het leven. Er blijft een leegte. De dagen zijn maar kort, een week, een maand, een jaar. Allemaal zo voorbij. Alsof het niets is. Maar de leegte blijft. In je hart, in je hoofd. En je kunt het maar niet opvullen. Dan vind je iemand, die het op vult. Maar dat is maar voor even. Het is allemaal niet voor het leven. Je weet nooit wanneer het eindigt, Maar het is altijd te snel.

De liefde breekt, de stilte komt terug. Dat lege gevoel komt er weer bij. Je blijft altijd zoeken. Dus je geeft het een naam. Thuis.

Vrij, veilig en geborgen

Thuis ben je daar, waar je je aanvaard voelt, thuis ben je daar waar je bemind wordt, waar je mag zijn wie je bent. Thuis is waar je je dus vrij voelt, veilig en geborgen. Eigenlijk zijn wij als gelovigen steeds hier op aarde op zoek naar ons thuis. Terwijl we weten dat we ons thuis uiteindelijk zullen vinden bij God.

Zo verliet Pater Karel zijn ouderlijk huis, niet omdat hij zich er niet meer thuis voelde, maar om een nieuw thuis te vinden aan de voet van het kruis. Zo ging zijn pelgrimstocht via de kazerne in Berg op Zoom, naar het klooster in Ere (bij Doornik) in België. Om via Engeland uit eindelijk in Mount Argus (Dublin, Ierland) te komen, waar hij vele mensen het gevoel mocht geven dat ze bij hem een thuis konden vinden. Omdat hij ze accepteerde zo als ze waren en met aandacht voor een ieder, de mensen het gevoel gaf dat zij als schepselen van God er mochten zijn. Nog steeds vinden veel mensen een thuis bij hem wanneer ze zijn graf bezoeken.

Thuis voelen bij Pater Karel

Ook hier in Munstergeleen mogen we ons even thuis voelen bij Pater Karel, die een voorspreker is voor ieder die een beroep op hem doet.

Dat hij er is voor iedereen blijkt wel uit o.a. het volgende verhaal. Al een aantal dagen zat er een jonge vrouw met veel verdriet in de kapel en iemand bracht haar bij me om naar haar verhaal te luisteren. Ze vertelde mij dat ze uit Indonesië was gekomen om hier in Maastricht te studeren en had daar een vriend gevonden bij wie ze zich thuis voelde. Helaas hadden ze ruzie gehad en nu kwam ze een noveen bidden, negen dagen lang, om te vragen dat het goed mocht komen. Op de tiende dag kwam ze vertellen dat het weer goed was tussen hen, maar nu vroeg ze zich af of zij als moslim christen moest worden. Dat zou een breuk betekenen met haar familie. Mijn antwoord hierop was dat Pater Karel, net als Jezus, ons lief heeft en dus ook niet het onmogelijke van ons vraagt. Opgelucht keerde ze terug naar huis. Naar haar thuis.

Pater Martin de Korte cp